Karbala. Raport z obrony City Hall

Misje zagraniczne to nie tylko te w wykonaniu polskich jednostek specjalnych. Coraz częściej do publicznej informacji dopuszczone zostają relacje z misji, w których brały udział oddziały regularnego wojska. Czy to pod szerszą postacią UNPROFOR czy też wg bardziej szczegółowego podziału jak UNPREDEP w Macedonii, UNCRO w Chorwacji, UNMIBH w Bośni i Hercegowinie. Jako samodzielna grupa operacyjna wraz ze wszystkimi konsekwencjami? Tu już politycy wolą być bardziej ostrożni, więc sygnatura pokojowych działań jest bardzo wygodnym rozwiązaniem.

Irak, kwiecień 2004 roku, to moment kiedy regularne wojsko polskie od dłuższego czasu działało już podczas międzynarodowej operacji stabilizacyjnej na ulicach Kabulu jako samodzielny oddział, którego dowódcą był Grzegorz Kaliciak - autor powyższej pozycji. Misja stabilizacyjna miała opierać się na stopniowym oczyszczaniu miast Iraku z broni po upadku reżimu Saddama Husajna i zapewnieniu szyickiej społeczności bezpieczeństwa względem działań rebeliantów. Ale cóż. Jeśli coś może pójść źle, zwykle tak się dzieje. To w końcu Irak, a napięcia wewnątrzspołeczne przeciągnięte już były ponad krytyczne wartości.

Kwiecień to również czas obchodów święta Aszura, co przełożyło się na około milion pielgrzymów w samej Karbali. Dołóżmy to tego kilka zamachów Al-Kaidy w tym czasie i chaos z tym związany, a na deser zbrojne działania rebeliantów, którym nie podobała się obecność obcych wojsk. W tym czasie Polacy stacjonowali w tzw. City Hall, rozbudowanym budynku dzielącym między sobą funkcje więzienia, posterunku policji i bazy wojska. Nietrudno domyślić się, że byliśmy łatwym i cennym celem. Niestety, wraz z pierwszym starciem, oddziały irackiej policji jak i wojska zdezerterowały pozostawiając Polaków i Bułgarów samym sobie. To właśnie ci odpierali ataki rebeliantów przez kilka kolejnych dni i nocy. To właśnie ci narażali swoje życie, choć w Polsce, przez kolejne cztery lata nikt nie raczył o tym wspomnieć, bądź sprawnie odbijali piłeczkę.

Byli na misji, ale to była misja pokojowa.
Brali udział w atakach rebeliantów ale nie strzelali.
Strzelali, ale nikogo nie zabili.
Zabili, ale w obronie własnej.

Niesamowita opowieść. Mimo trudnych warunków, spisana bardzo rzetelnie. Lekki i prosty język ułatwia dostępność do tematu nie tylko dla fanów militarnych działań. Obrona City Hall to jednak nie wszystko. Tu również pokazany jest dalszy etap "oczyszczania" miast Iraku, choć już z pomocą amerykańskich sił niosących rozmach i spustoszenie. To też czas powrotu polskich żołnierzy do kraju i syndrom PTSD (zespołu stresu pourazowego). To ciągła walka, tam z rebeliantami, tutaj z codziennym rytmem cywilnego życia, do którego nikt nie wyszkolił, nikt nie przygotował. Służba porywa, odciąga, eksploatuje i niestety porzuca.

Misje zagraniczne to nie tylko te w wykonaniu polskich jednostek specjalnych. Coraz częściej do publicznej informacji dopuszczone zostają relacje z misji, w których brały udział oddziały regularnego wojska. Czy to pod szerszą postacią UNPROFOR czy też wg bardziej szczegółowego podziału jak UNPREDEP w Macedonii, UNCRO w Chorwacji, UNMIBH w Bośni i Hercegowinie. Jako...

Wspomnienia z Iraku, z Karbali. Czyta się lekko, powiedziałbym nawet, że to wakacyjna lektura. Ale... Powiedziałbym tak, gdyby to wszystko było wymyślone, gdyby to był tylko filmowy scenariusz, a nie jest. Prawdziwa historia wojny, o prawdziwych żołnierzach.

Jeżeli kto miał kiedyś wątpliwości czy warto było wysyłać polski kontyngent na Bliski Wschód polecam zwłaszcza fragmenty o współpracy z Amerykanami. Te misje, to było otwieranie oczu, poszerzanie wyobraźni o tym jak może wyglądać Armia i jak można walczyć.

Wspomnienia z Iraku, z Karbali. Czyta się lekko, powiedziałbym nawet, że to wakacyjna lektura. Ale... Powiedziałbym tak, gdyby to wszystko było wymyślone, gdyby to był tylko filmowy scenariusz, a nie jest. Prawdziwa historia wojny, o prawdziwych żołnierzach.

Jeżeli kto miał kiedyś wątpliwości czy warto było wysyłać polski kontyngent na Bliski Wschód polecam zwłaszcza...

Książa jest nudna. Niestety historia przedstawiona jest jako tak naprawdę zbiór krótkich notatek. Całość bardzo spłyca temat wydarzeń w Karbala. Plusem jest duża ilość zdj niestety są czarnobiałe. Ogólne są lepsze książki nie warto marnować czas na tą.

Książa jest nudna. Niestety historia przedstawiona jest jako tak naprawdę zbiór krótkich notatek. Całość bardzo spłyca temat wydarzeń w Karbala. Plusem jest duża ilość zdj niestety są czarnobiałe. Ogólne są lepsze książki nie warto marnować czas na tą.

Warto polecić zwłaszcza ludziom, którzy widzieli film. Film jest w porównaniu do książki mocno przesadzony, jak to zwykle bywa. Filmowa przesada niezbyt szkodzi w fantastyce, ale tutaj tematem są rzeczywiste wydarzenia. Więc lepiej nie zaciemniać sobie rozumienia świata parahollywoodzkim efekciarstwem.
Autor z pewnym szacunkiem pisze o bojownikach, z którymi walczył. Możemy uważać ich za wrogów. Możemy uważać, że sprawa, dla której chwycili za broń, jest głupia i szkodliwa dla Iraku i całego świata. Ale ci ludzie mieli odwagę walczyć o swoje przekonania i robili to uczciwie, nie chowali się za cywilami (film tu przekłamuje). To już coś warte. Autor wyraźnie odróżnia ich od terrorystów wysadzających bomby w tłumie cywili, bo i z tym miał do czynienia.

Warto polecić zwłaszcza ludziom, którzy widzieli film. Film jest w porównaniu do książki mocno przesadzony, jak to zwykle bywa. Filmowa przesada niezbyt szkodzi w fantastyce, ale tutaj tematem są rzeczywiste wydarzenia. Więc lepiej nie zaciemniać sobie rozumienia świata parahollywoodzkim efekciarstwem.
Autor z pewnym szacunkiem pisze o bojownikach, z którymi walczył. Możemy...

To moja pierwsza i na pewno nie ostatnia pozycja o tamtych wydarzeniach. Podpułkownik Grzegorz Kaliciak służył w 17 Batalionie Zmechanizowanym i był dowódcą obrony City Hall w kwietniu 2004 roku. Choć osią wydarzeń i głównym elementem fabuły książki jest obrona ratusza w Karbali, to autor opisuje również szczegóły życia w Iraku oraz uroki samej służby wojskowej. Kaliciak relacjonuje również oczyszczanie Karbali z ostatnich rebeliantów już po wydarzeniach z kwietnia 2004. Szczegółowe, realistyczne i i czasami bardzo brutalne opisy wydarzeń powodują, że książka wciąga. Jest jeszcze jeden aspekt, który porusza Podpułkownik Kaliciak, a mianowicie problem PTSD (syndrom stresu pourazowego). To druga książka (po "Saperze") w której autor opisuje skutki stresu pourazowego u żołnierzy. Konstrukcyjne składa się z 49 rozdziałów, a każdy z nich ma najwyżej kilka stron więc bardzo szybko się ją czyta i można ją skończyć w jeden dzień. Choć książka jest krótka to jest to jedna z lepszych pozycji, z zakresu wojny w Iraku. Polecam.

To moja pierwsza i na pewno nie ostatnia pozycja o tamtych wydarzeniach. Podpułkownik Grzegorz Kaliciak służył w 17 Batalionie Zmechanizowanym i był dowódcą obrony City Hall w kwietniu 2004 roku. Choć osią wydarzeń i głównym elementem fabuły książki jest obrona ratusza w Karbali, to autor opisuje również szczegóły życia w Iraku oraz uroki samej służby wojskowej. Kaliciak...

Autor bardzo szczegółowo opisywał wydarzenia z tamtego starcia. Polecam ;)

Autor bardzo szczegółowo opisywał wydarzenia z tamtego starcia. Polecam ;)

Książka bardzo zwięźle napisana, bez zbędnych ozdobników. Można ją pochłonąć w parę godzin nie męcząc się przy tym specjalnie.

Czytając książkę można dowiedzieć się odrobinę o kulisach polskiej misji w Iraku oraz przeczytać uproszczony tytułowy raport. Czytając cały czas się czuje atmosferę opisywanych wydarzeń, jednocześnie czytelnik z tyłu głowy musi mieć informację, że autor musiał mocno balansować podawanymi informacjami, żeby nie powiedzieć za dużo - tak, żeby nie zaszkodzić sobie albo komuś kogo opisywał.

Moim zdaniem zasłużone 7/10.

Książka bardzo zwięźle napisana, bez zbędnych ozdobników. Można ją pochłonąć w parę godzin nie męcząc się przy tym specjalnie.

Czytając książkę można dowiedzieć się odrobinę o kulisach polskiej misji w Iraku oraz przeczytać uproszczony tytułowy raport. Czytając cały czas się czuje atmosferę opisywanych wydarzeń, jednocześnie czytelnik z tyłu głowy musi mieć informację, że...

"Karbala. Raport z obrony City Hall" to przede wszystkim wspomnienia dowódcy, który opowiada o największej bitwie lądowej Polaków od czasów II wojny światowej. Opisuje on wydarzenia poprzedzające obronę City Hall, samą bitwę i operację Iron Saber tak, jak on ją widzi w swoich wspomnieniach, zdając sobie zarazem sprawę, że niektóre zdarzenia może pamiętać i opisywać inaczej niż inni. Pozycja ta pozwala również na zaznajomienie się z problemem PTSD.

"Karbala. Raport z obrony City Hall" to przede wszystkim wspomnienia dowódcy, który opowiada o największej bitwie lądowej Polaków od czasów II wojny światowej. Opisuje on wydarzenia poprzedzające obronę City Hall, samą bitwę i operację Iron Saber tak, jak on ją widzi w swoich wspomnieniach, zdając sobie zarazem sprawę, że niektóre zdarzenia może pamiętać i opisywać inaczej...

Ciekawa pozycja przedstawiająca wojnę oczami nie polityka a żołnierza.

Ciekawa pozycja przedstawiająca wojnę oczami nie polityka a żołnierza.

Szacunek dla Pana Pułkownika

Szacunek dla Pana Pułkownika